Συνεπιμέλεια τέκνων: Έρχονται ριζικές αλλαγές – Μπαίνει «φρένο» στην «εργαλειοποίηση» των παιδιών
Newsbomb 
Νομοθετική ρύθμιση που θα διασφαλίζει τη φυσική παρουσία και των δύο διαζευγμένων γονέων στο μεγάλωμα των παιδιών τους έρχεται μετά από 37 χρόνια από το υπουργείο Δικαιοσύνης.
Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες του Newsbomb.gr, στο υπό σύνταξη νομοσχέδιο για την «Συνεπιμέλεια», θα προστεθεί διάταξη που θα προβλέπει ρητά και κατηγορηματικά την αύξηση του χρόνου, κατά 1/3 ανά μήνα ( δηλαδή 10 ημέρες) που θα περνάει ο πατέρας με το παιδί του. Χρόνος που αυξάνεται ουσιαστικά κατά 2 ημέρες, ανά μήνα, σε σχέση με ότι προβλεπόταν μέχρι σήμερα!
Το τελευταίο χρονικό διάστημα, διογκώνονται τα προβλήματα που δημιουργούνται από ένα διαζύγιο, με τα παιδιά να βρίσκονται στο επίκεντρο της διαμάχης των γονέων τους. Δυστυχώς λίγα ζευγάρια αφήνουν στην άκρη τους εγωισμούς και τις έριδες και θέτουν ως προτεραιότητα τους το συμφέρον των παιδιών.
Το Newsbomb.gr επικοινώνησε με τη γνωστή δικηγόρο Κατερίνα Φραγκάκη
«Είναι πάρα πολλές, δυστυχώς, οι περιπτώσεις κακής άσκησης της γονικής μέριμνας. Υπάρχουν γονείς που θεωρούν ότι τα παιδιά είναι κτήμα τους και τα χρησιμοποιούν ως μέσο για να ασκούν ψυχολογική πίεση στον έτερο γονέα. Στα γραφεία μας αυτά τα περιστατικά τα βλέπουμε συχνά, για αυτό τον λόγο χρειάζονται κάποιες τροποποιήσεις για το συμφέρον των τέκνων» υπογράμμισε.
«Η τροποποίηση του οικογενειακού δικαίου έρχεται ως αποτέλεσμα της άρνησης των γονέων να αφήσουν τους εγωισμούς» τόνισε η κυρία Φραγκάκη.
Στα δικαστήρια της χώρας και τους εισαγγελείς ανηλίκων, αλλά και στα αστυνομικά τμήματα φτάνουν σειρά καταγγελιών για περιπτώσεις διαζευγμένων γονέων που στερήθηκαν τα παιδιά τους, στην περίοδο της καραντίνας, καθώς ο γονέας που ασκεί την επιμέλεια παρεμποδίζει το δικαίωμα της επικοινωνίας, με διάφορα προσχήματα.
Επίσης πολλές είναι οι περιπτώσεις που σταματά ο γονέας να καταβάλλει τη διατροφή στα τέκνα του, με το πρόσχημα της οικονομικής κρίσης, αν και στην πραγματικότητα συμβαίνει για λόγους εκδικητικότητας.
«Με γνώμονα αυτά τα προβλήματα, που αντιμετωπίζονται καθημερινά στα Ελληνικά
δικαστήρια έρχεται η μεταρρύθμιση μετά από 37 χρόνια στο οικογενειακό δίκαιο, με την οποία θα υπάρξει πρόβλεψη για συνεπιμέλεια και για αφαίρεση της γονικής μέριμνας για συγκεκριμένους λόγους, οι οποίοι όμως είναι ιδιαιτέρως συνηθισμένοι στην ελληνική κοινωνία» ανέφερε η γνωστή δικηγόρος.
Έτσι «θα μπορεί να αφαιρεθεί η γονική μέριμνα, όταν ο ένας γονιός δεν
συμμορφώνεται στις δικαστικές αποφάσεις, είτε μη καταβάλλοντας διατροφή ή απαγορεύοντας στον άλλο γονέα να βλέπει το παιδί του» διευκρίνισε η κυρία Φραγκάκη.
Η διατάραξη της συναισθηματικής σχέσης του τέκνου με τον άλλο γονέα και την
οικογένειά του και η με κάθε τρόπο πρόκληση αποξένωσης του τέκνου θα συνεπάγεται
την άρση της γονικής μέριμνας. Επίσης και η αδιαφορία του γονέα να ασκεί την επικοινωνία που έχει οριστεί από το δικαστήριο θα οδηγεί πάλι σε αφαίρεση του δικαιώματος του αυτού.
«Σε περίπτωση λοιπόν διάστασης των γονέων, με το νέο νομικό πλαίσιο δεν θα υφίσταται η μονοδιάστατη άσκηση της γονικής μέριμνας – επιμέλειας, αλλά η από κοινού πλέον άσκηση και από τους δύο γονείς, με βάση πάντα το αληθές και πραγματικό συμφέρον του παιδιού» επισημαίνει η δικηγόρος.
Ειδικότερα πρέπει να γίνει σαφές ότι ο γονέας, με τον οποίο δε διαμένει το τέκνο, διατηρεί το δικαίωμα της προσωπικής επικοινωνίας με αυτό. Ο γονέας που ασκεί την επιμέλεια δεν έχει το δικαίωμα να εμποδίσει την επικοινωνία του τέκνου με τον έτερο γονέα, εκτός αν υπάρχει σοβαρός λόγος. Ο βασικός σκοπός του δικαιώματος επικοινωνίας είναι η διατήρηση του ψυχικού δεσμού μεταξύ γονέα και τέκνου, η αποτροπή της μεταξύ τους αποξένωσης η απάμβλυνση των συνεπειών της ανώμαλης εξέλιξης της έγγαμης συμβίωσης, η ικανοποίηση των αισθημάτων αγάπης, συμπάθειας, στοργής και ενδιαφέροντος μεταξύ τους και η δυνατότητα του γονέα άμεσης γνώσης της ανάπτυξης και εξέλιξης της προσωπικότητας του τέκνου, της πνευματικής ανάπτυξης και γενικά της παρακολούθησης της όλης πορείας του τέκνου.
Και οι δυο γονείς οφείλουν να προάγουν το φυσικό αίσθημα αγάπης, μεταξύ τέκνου και του γονέως ασκούντος την επικοινωνία, καθώς επίσης θα πρέπει να αποφεύγουν οιανδήποτε πράξη, που να οδηγεί στην αμοιβαία αποξένωση του τέκνου και του έτερου γονέα, καθώς η συμπεριφορά αυτή ασκεί βλαπτική επίδραση στο συμφέρον του και ειδικότερα στην διατήρηση της ψυχικής ισορροπίας του.
Θα πρέπει να γίνει κατανοητό και από τους δύο γονείς ότι δεν θα πρέπει να
διαταράσσεται το αίσθημα ασφάλειας και η ομαλή ανάπτυξη του ψυχικού κόσμου του τέκνου και θα πρέπει να δίδονται τα εχέγγυα της ομαλής ψυχοσωματικής του αναπτύξεως του, φροντίζοντας ώστε το παιδί να έχει ηρεμία και να μην στερείται
κανέναν από τους δύο γονείς.
Αναφορικά με την υποχρέωση που έχει ο γονέας για τη διατροφή του τέκνου η κυρία Φραγκάκη υπογράμμισε «η στέρηση του τέκνου από το δικαίωμα του στη διατροφή θέτει σε κίνδυνο τη ψυχική και σωματική του υγεία, αλλά και το δικαίωμα του στην εκπαίδευση, καθώς θα αποστερηθεί παροχές που θα είχε, αν οι γονείς του δεν είχαν χωρίσει» σχολίασε και πρόσθεσε πως «δεν θα πρέπει ένα διαζύγιο να δημιουργεί «στερημένα» παιδιά, αλλά θα πρέπει να αποτελεί μια νέα πραγματικότητα, η οποία θα διασφαλίζει όσο το δυνατό περισσότερο ασφάλεια και ισορροπία για το παιδί» είπε. «Και οι δύο γονείς οφείλουν να προσφέρουν τα πάντα στα παιδιά τους, ανεξαρτήτως αν χώρισαν και αυτό πρέπει να αποτελεί αυτοσκοπό τους. Αν δεν είναι αυτονόητη προτεραιότητα τους, τότε η ελληνική δικαιοσύνη θα πρέπει να προστατεύει το υπέρτατο αυτό δικαίωμα του τέκνου» κατέληξε.
H Κατερίνα Φραγκάκη στο dikastiko: Χρηστικές συμβουλές για τα διαζύγια
Το Οικογενειακό Δίκαιο αναγνωρίζει δύο τρόπους διαζυγίου, το συναινετικό διαζύγιο και το διαζύγιο με αντιδικία. Το πρώτο στηρίζεται απλά στη συμφωνία των συζύγων, να λύσουν το γάμο τους ανεξάρτητα από την ύπαρξη κάποιου λόγου, ενώ για την έκδοση του δευτέρου απαιτείται η συνδρομή κάποιου λόγου από αυτούς που περιοριστικά αναφέρονται στον Αστικό Κώδικα.
Σχετικά με το κατ’ αντιδικία διαζύγιο αξίζει να σημειώσουμε, ότι, για να εκδοθεί αυτό, πρέπει ο ένας σύζυγος, ο οποίος θα καταθέσει την αγωγή, να ισχυριστεί και να αποδείξει, ότι οι σχέσεις των συζύγων έχουν κλονιστεί τόσο ισχυρά, από λόγο που αφορά το πρόσωπο του εναγομένου συζύγου ή και των δύο, ώστε βάσιμα η εξακολούθηση της έγγαμης συμβίωσης να είναι αφόρητη για τον ενάγοντα. Επίσης όταν υπάρχει διάσταση μεταξύ των συζύγων για τουλάχιστον 2 χρόνια ο κλονισμός τεκμαίρεται αμάχητα και το διαζύγιο μπορεί να εκδοθεί.
Το συναινετικό διαζύγιο γίνεται με συμβολαιογραφική πράξη, η οποία στηρίζεται στη συμφωνία μεταξύ των συζύγων να λύσουν τον γάμο τους. Αποτελεί τον πιο ομαλό τρόπο για να χωρίσει ένα ζευγάρι με το μικρότερο ψυχικό και χρηματικό κόστος. Σε περίπτωση ύπαρξης ανήλικων τέκνων, ουσιαστική προϋπόθεση του συναινετικού διαζυγίου αποτελεί η συμφωνία για την επιμέλεια αυτών, την επικοινωνία και την διατροφή τους. Η διαδικασία αν και είναι απλή, θα πρέπει όμως να δοθεί ιδιαίτερη έμφαση στη σύνταξη του ιδιωτικού συμφωνητικού που θα προβλέπει τα ως άνω ζητήματα, αλλά θα πρέπει να δίνει λύσεις και για τα περιουσιακά θέματα των μερών.
Οι δικηγόροι οι οποίοι εξαιτίας της εμπειρίας τους γνωρίζουν τα προβλήματα που μπορούν να δημιουργηθούν μελλοντικά σε μια σχέση δυο χωρισμένων γονέων, μπορούν να συμβουλεύσουν το ζευγάρι για όλες τις μελλοντικές εξελίξεις, οι οποίες θα αλλάξουν τις ισορροπίες. Ένα πολύ αναλυτικό ιδιωτικό συμφωνητικό που λύνει όλα τα μελλοντικά προβλήματα μπορεί να βοηθήσει το ζευγάρι να μην έχει αντεγκλήσεις, αντιθέτως μια συμφωνία που δεν λύνει όλα τα προβλήματα είναι σίγουρο ότι θα οδηγήσει σε αντιδικίες.
Κατερίνα Φραγκάκη στο dikastiko.gr: Ο «γολγοθάς» των διαζυγίων
Αναλύει
η δικηγόρος
Κατερίνα
Φραγκάκη*
Σε ένα διαζύγιο είναι, κατά μεγάλο ποσοστό, αναμενόμενο ότι ένας από τους δύο συζύγους θα αντιδράσει ειδικά στην αρχή του χωρισμού γιατί νιώθει ότι αδικήθηκε, ή είναι σε άρνηση διότι επιθυμεί να πιέσει το άλλο μέρος να επιστρέψει στην οικογενειακή ζωή.
Όταν υπάρχουν παιδιά τα πράγματα είναι πολύπλοκα, διότι η κόντρα των γονέων είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον ψυχισμό των τέκνων. Οι δε γονείς δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι μέχρι την ενηλικίωση του παιδιού θα πρέπει να έρχονται σε συχνή επικοινωνία για την ομαλή ανάπτυξη του τέκνου, με αποτέλεσμα όταν το συνειδητοποιούν να ξεκινά μια έντονη διαμάχη.
Οι γονείς θα πρέπει να είναι προετοιμασμένοι όταν αποφασίσουν να χωρίσουν, ή ακόμα περισσότερο όταν ξεκινά μια δικαστική διαμάχη με επίκεντρο την επιμέλεια του παιδιού, ότι ο έτερος σύζυγος θα αντιδράσει έντονα. Σε αυτό τον αγώνα θα πρέπει ο γονιός να οπλιστεί με υπομονή υπό την καθοδήγηση του δικηγόρου του, αλλά και ενός ψυχολόγου ή παιδοψυχιάτρου, ώστε να μπορεί να αντιμετωπίσει τη δύσκολή αυτή περίοδο.
Στην ελληνική πραγματικότητα είναι σύνηθες τα παιδιά να χρησιμοποιούνται ως μέσο εκδίκησης και εκβιασμού, γεγονός που τα καθιστά θύματα του χωρισμού των γονέων τους. Και ενώ θα έπρεπε σε αυτή τη δύσκολη περίοδο για τα παιδιά οι γονείς να στέκονται αρωγοί σε αυτά, με την βοήθεια και κάποιου ειδικού που θα τα συνεπικουρεί , οι γονείς βάζουν μπροστά το εγώ τους ξεκινώντας ατέρμονες διαμάχες, για να εκδικηθούν τον άλλον γονέα. Δεν θα πρέπει ο γονιός να υποκύψει στη παγίδα της ψυχολογικής βίας και να μπει σε ένα φαύλο κύκλο απανωτών αλληλοεπιθέσεων που θα τον εξοντώσουν τόσο τον ίδιο όσο και τα παιδιά αλλά θα πρέπει να έχει μια ψύχραιμη αντιμετώπιση.
Πολλές φορές ακολουθείται η πρακτική από τη μητέρα να προσπαθεί να περιορίσει ή και να απαγορεύσει την επικοινωνία του πατέρα με τα τέκνα του, αν και αυτό έχει αρνητικές συνέπειες στον ψυχισμό των παιδιών, ενώ ο πατέρας μπαίνει στη διαδικασία να μειώσει ή και να μην καταβάλλει καθόλου τη διατροφή, έστω και αν γνωρίζει ότι δεν πρέπει να αλλάξουν οι συνθήκες διαβίωσης των τέκνων. Σε κάποιες περιπτώσεις παρατηρείται επίσης η λεκτική ή και σωματική κακοποίηση των τέκνων, ως μοχλός πίεσης του έτερου γονέα με αποτέλεσμα να επιβαρύνεται περαιτέρω η ήδη τραυματισμένη ψυχική κατάσταση των τέκνων.
Ιδιαίτερη έμφαση θα πρέπει να δοθεί σε περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας η σωστή αντιμετώπιση, καθότι υφίσταται το νομικό οπλοστάσιο για να δοθεί μια ουσιαστική λύση. Ήδη από το 2006, ο νομοθέτης υλοποιώντας τη συνταγματική υποχρέωση της πολιτείας για σεβασμό της αξίας του ανθρώπου και παροχή αυξημένης προστασίας στην οικογένεια, την παιδική ηλικία και τους υπερήλικες οργάνωσε το θεσμικό πλαίσιο για την ενδοοικογενειακή βία θεσμοθετώντας το Ν. 3500/2006, ο οποίος τροποποιήθηκε με τον πρόσφατο Ν. 4531/2018.
Στα άρθρα 11 με 14 προβλέπονται οι προϋποθέσεις, η διαδικασία καθώς και οι αστικές και ποινικές συνέπειες, σύμφωνα με το θεσμό. Προϋπόθεση για την έναρξη της διαδικασίας ποινικής διαμεσολάβησης είναι η υποβολή ανεπιφύλακτης δήλωσης εκ μέρους του προσώπου στο οποίο αποδίδεται η τέλεση του εγκλήματος, ότι είναι πρόθυμο σωρευτικά να υποσχεθεί ότι δεν θα τελέσει στο μέλλον οποιαδήποτε πράξη ενδοοικογενειακής βίας (λόγος τιμής) και ότι, σε περίπτωση συνοίκησης, δέχεται να μείνει εκτός οικογενειακής κατοικίας για εύλογο χρονικό διάστημα, εάν το προτείνει το θύμα. Ο δράστης θα παρακολουθήσει ειδικό συμβουλευτικό – θεραπευτικό πρόγραμμα για την αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας σε δημόσιο φορέα, σε όποιον τόπο και για όσο χρονικό διάστημα κρίνεται τούτο αναγκαίο από τους αρμόδιους θεραπευτές.
Ο στόχος της ποινικής διαμεσολάβησης είναι η κατά το δυνατόν επανόρθωση από τους δράστες της βλάβης που υπέστησαν τα θύματα, η συνειδητοποίηση των συνεπειών και του πόνου των αδικημάτων ενδοοικογενειακής βίας στα θύματα και η απεμπλοκή από την ποινική διαδικασία.
Άρθρο της Κ. Φραγκάκη στα Νέα για τις παγίδες στις αποποιήσεις κληρονομιάς
Οι μεγάλες παγίδες στις αποποιήσεις κληρονομιών
Δικαίωμα να αποποιηθούν πρώτα μια κληρονομιά έχουν τα τέκνα του θανόντος και ο/η σύζυγος και μετά τα εγγόνια του
Κατερίνα Φραγκάκη 24 Μαρτίου 2019, 07:45
Εκρηκτικές διαστάσεις έχει λάβει στα χρόνια της οικονομικής κρίσης το φαινόμενο της αποποίησης κληρονομιών, εξαιτίας των χρεών που μπορεί να έχει ο κληροδότης, των υψηλών φόρων αλλά και του κόστους συντήρησης που συνοδεύουν ένα ακίνητο. Οι κληρονόμοι θα πρέπει να αποποιηθούν μια κληρονομιά μέσα σε τέσσερις μήνες. Οταν παρέλθει το τετράμηνο, η κληρονομία θεωρείται ότι έχει γίνει αποδεκτή. Σε περίπτωση που υπάρχει διαθήκη ο χρόνος αρχίζει να μετρά μετά τη δημοσίευση της διαθήκης. Σημειώνεται, ωστόσο, ότι η αποποίηση της κληρονομιάς για τους ενηλίκους μπορεί να γίνει μέσα σε ένα έτος εάν ο κληρονομούμενος είχε την τελευταία κατοικία του στο εξωτερικό ή εάν ένας πολίτης έμαθε ότι έγινε κληρονόμος όταν διέμενε στο εξωτερικό. Δικαίωμα αποποίησης έχει κάθε κληρονόμος, είτε εκ διαθήκης είτε εξ αδιαθέτου. Μόνο το Δημόσιο δεν μπορεί να αποποιηθεί την κληρονομιά.
Δικαίωμα να αποποιηθούν πρώτα μια κληρονομιά έχουν τα τέκνα του θανόντος και ο/η σύζυγος και μετά τα εγγόνια του. Στη συνέχεια πρέπει να μην κάνουν δεκτή την κληρονομιά τα αδέλφια του θανόντος, τα παιδιά και τα εγγόνια των αδελφών, τα ανίψια, τα παιδιά και τα εγγόνια των ανιψιών, οι θείοι ακόμη και τα ξαδέλφια του θανόντος.
Μεγάλη σύγχυση υφίσταται και για τη δυνατότητα αποποίησης των ανηλίκων τέκνων. Δεν είναι λίγες οι φορές που τόσοι οι ανήλικοι όσο και οι γονείς τους δεν γνωρίζουν ότι είναι κληρονόμοι και θεωρούν λανθασμένα ότι η προθεσμία αποποίησης ξεκινά με την ενηλικίωση ανηλίκων. Η αποποίηση κληρονομιάς, όταν πρόκειται για ανήλικο τέκνο, πρέπει να γίνει από τους γονείς του.
Σε περίπτωση που το τέκνο δεν αποποιηθεί μέσω της δικαστικής διαδικασίας εντός της προθεσμίας θα πρέπει στην ηλικία των 18 ετών και για ένα έτος να κάνει αποδοχή της κληρονομιάς με επιφύλαξη, δηλαδή με το ευεργέτημα της απογραφής. Με το ευεργέτημα της απογραφής ο κληρονόμος δεν αποποιείται την κληρονομιά αλλά η κληρονομιά αποτελεί χωριστή ομάδα περιουσίας ανεξάρτητη από την άλλη περιουσία που έχει ο κληρονόμος.