Με το προτεινόμενο σχέδιο νόμου, το Δημόσιο, τα Ταμεία και οι Τράπεζες συμμετέχουν από κοινού στην απομείωση χρεών βιώσιμων, πλην όμως υπερχρεωμένων επιχειρήσεων, εξέλιξη που θα συμβάλλει σημαντικά στην προστασία των θέσεων εργασίας, στην εξυγίανση του τραπεζικού συστήματος και στην ανάκαμψη της οικονομίας.

Μέχρι στιγμής γνωρίζουμε ότι για την επίτευξη της εξωδικαστικής ρύθμισης των επιχειρηματικών χρεών θα ακολουθούνται τα κάτωθι στάδια:

1. Σε ειδική ηλεκτρονική πλατφόρμα στην ιστοσελίδα της Ειδικής Γραμματείας Διαχείρισης Ιδιωτικού Χρέους, της οποίας όμως επίκειται ο σχεδιασμός, ο ενδιαφερόμενος επιχειρηματίας-οφειλέτης θα υποβάλλει την αίτηση υπαγωγής του στον μηχανισμό ρύθμισης ληξιπρόθεσμων επιχειρηματικών χρεών και θα συμπληρώνει τα στοιχεία της επιχείρησης καθώς και τα χρέη ανά πιστωτή (τράπεζα, Εφορία, ασφαλιστικά ταμεία, προμηθευτές και εργαζομένους).

2. H πλατφόρμα θα ταξινομεί τις επιχειρήσεις ανάλογα με το ύψος των χρεών και του κύκλου εργασιών. Οι μικροί θα ακολουθούν τελείως αυτοματοποιημένες διαδικασίες μέσω του ηλεκτρονικού συστήματος, οι μεσαίοι ένα μεικτό σύστημα, ενώ για τους μεγάλους θα προβλέπονται διαπραγματεύσεις με φυσική παρουσία.

3. Εν συνεχεία την αίτηση για αναδιάρθρωση των οφειλών θα την αναλαμβάνει συντονιστής από το Μητρώο Διαμεσολαβητών του Υπουργείου Δικαιοσύνης. Ενώπιον του θα διεξάγονται οργανωμένα διαπραγματεύσεις μεταξύ της επιχείρησης και όλων των πιστωτών, συμπεριλαμβανομένων του Δημοσίου και των Ασφαλιστικών Ταμείων,στη περίπτωση που υπάρχουν σχετικά χρέη. Μόλις θα μπαίνει στο σύστημα η αίτηση, θα ειδοποιούνται αμέσως οι τράπεζες και το Δημόσιο, καθώς επίσης οι πιστωτές και οι εργαζόμενοι της επιχείρησης. Σύμφωνα με την καταρχήν συμφωνία, θα υπάρξουν ανεξάρτητες επιτροπές, οι οποίες θα αξιολογούν αν μια επιχείρηση μπορεί να ανακάμψει με μια αναδιάρθρωση των δανείων της ή θα πρέπει να οδηγηθεί σε εκκαθάριση και πτώχευση.

4. Εφόσον κριθεί ότι η επιχείρηση δεν είναι βιώσιμη δεν θα μπορεί να ενταχθεί στη ρύθμιση. Ο μηχανισμός αναδιάρθρωσης θα είναι δομημένος με τρόπο που θα αποκλείει επιχειρήσεις που δεν αποπληρώνουν χρέη κατ’ επιλογή τους (στρατηγικοί κακοπληρωτές) και θα επικεντρώνεται στη διάσωση υγιών, κατά τα άλλα, επιχειρήσεων.

5. Κάθε περίπτωση θα εξετάζεται στη βάση διαφανών και κοινά αποδεκτών κριτηρίων. Η βιωσιμότητα των μικρότερων επιχειρήσεων θα κρίνεται σύμφωνα με ένα αυτοματοποιημένο σύστημα ανάλυσης, ενώ των μεγαλύτερων θα αξιολογείται από ανεξάρτητο εκτιμητή. Για να διασφαλιστεί η διαφάνεια και η δίκαιη επιλογή θα αξιοποιείται κάθε διαθέσιμο πληροφοριακό στοιχείο για την περιουσιακή κατάσταση των ιδιοκτητών της επιχείρησης (δηλώσεις στην εφορία, καταθέσεις σε τράπεζες, θέσεις εργασίας, είδος επιχείρησης και περιοχή κ.λπ).

6. Σύμφωνα με τις πληροφορίες όσες επιχειρήσεις κριθούν βιώσιμες θα έχουν πολλές επιλογές διάσωσης ανάλογα με το κλάδο που ανήκουν και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους. Εκτός από το «κούρεμα» των οφειλών και την αναδιάρθρωση της αποπληρωμής του υπολοίπου των οφειλών σε μεγαλύτερη διάρκεια και μικρότερα επιτόκια θα δίνεται μια επιπλέον δυνατότητα:

Το «πάγωμα» και η μεταφορά ενός μέρους από το χρέος στο μέλλον με την συνέχιση της αποπληρωμής του να τοποθετείται μετά από χρόνια. Διαθέσιμες σε αυτήν περίπτωση θα είναι και διεθνείς πρακτικές όπως η τιτλτοποίηση των χρεών, δηλαδή ανταλλαγή του χρέους με μετοχές ίσης αξίας που θα πηγαίνουν στις τράπεζες, οι οποίες μοιραία πλέον να συμμετέχουν ή θα αναλάβουν πλήρως την διοίκηση.

Αν πάλι ο βαθμός βιωσιμότητας είναι χαμηλός, η επιχείρηση θα τίθεται σε εκκαθάριση και θα ρευστοποιούνται άμεσα τα περιουσιακά της στοιχεία. Το σκέλος αυτό θα πρέπει να συμπληρωθεί και με την αναμόρφωση του πτωχευτικού δικαίου ώστε μια επιχείρηση που θα χαρακτηριστεί μη βιώσιμη να οδηγείται με ταχείες διαδικασίες σε εκκαθάριση.

7. Αφού υποβληθούν οι προτάσεις από τους πιστωτές, τότε θα αναζητείται πάλι μέσα από την πλατφόρμα η επίτευξη συμφωνίας. Εφόσον το 60% των πιστωτών -ως προς το ύψος του χρέους- συμφωνήσουν σε συγκεκριμένη λύση, τότε θα πραγματοποιείται συνάντηση με διαμεσολαβητή, όπου και θα επικυρώνεται το σχέδιο εξυγίανσης. Εάν η διαδικασία καταλήξει σε συμφωνία μεταξύ του οφειλέτη και των πιστωτών που αντιστοιχούν τουλάχιστον στο 60%της συνολικής οφειλής, η υπόθεση θα παραπέμπεται σε δικαστή προς επικύρωση.

8. Στο τέλος την απόφαση της κάθε επιτροπής θα επικυρώνει δικαστικός λειτουργός και έτσι θα αποκτά εκτελεστότητα ως δικαστική απόφαση.