Τα διαζύγια και το “κυνήγι” των επιδομάτων

Η οικονομική κρίση έφερε περισσότερα διαζύγια – Πολλά εξ΄αυτών εικονικά λόγω… επιδομάτων

Τα διαζύγια και το "κυνήγι" των επιδομάτων

Η οικονομική κρίση έχει χτυπήσει βαθύτατα τις σχέσεις των ζευγαριών, καθώς τα τελευταία χρόνια, τα διαζύγια καταγράφουν κατακόρυφη αύξηση. Τα χρέη, η γκρίνια λόγω της οικονομικής αδυναμίας, η αποξένωση των ζευγαριών, η έλλειψη ελεύθερου χρόνου λόγω πολλών ωρών εργασίας αποτελούν τις βασικές αιτίες ερίδων στα ζευγάρια.

Τα οικονομικά προβλήματα αποτελούν την πιο διαδεδομένη αιτία για να χωρίσει ένα ζευγάρι, καθότι η κρίση που αντιμετωπίζουν οι πολίτες εισβάλλει στην οικογένεια, καθιστώντας την πιο εύθραυστη, ανοικτή στη ρήξη και στον χωρισμό. Παλαιότερα η πιο συνηθισμένη αιτία διαζυγίου αποτελούσε μια εξωσυζυγική σχέση, ενώ παράλληλα αποτελούσε σοβαρό λόγο και η ανάμειξη συγγενικού προσώπου (γονέων, αδερφών, φίλων) στη σχέση του ζευγαριού. Σήμερα όμως η οικονομική πίεση και το στρες μετατρέπονται σε ενδοοικογενειακή βία, ψυχολογική και σωματική με αποτέλεσμα να κλονίζεται ισχυρά ο γάμος λόγω της οικονομικής αδυναμίας και η μόνη διέξοδος να είναι το διαζύγιο .

Από την άλλη παρατηρείται ότι τα τελευταία έτη η πλειονότητα των ζευγαριών επιλέγει το συναινετικό και όχι το κατ’ αντιδικία διαζύγιο, καθότι εκδίδεται σε μικρό χρονικό διάστημα, ενώ ταυτόχρονα είναι πολύ πιο οικονομικό σε σχέση με μια μακροχρόνια αντιδικία. Πρέπει δε να επισημάνουμε ότι όταν ένα ζευγάρι χωρίζει και έχει παιδιά είναι πάντα το συναινετικό διαζύγιο η πιο ασφαλής διαδικασία για να μην κλονιστεί περαιτέρω η ψυχολογία των τέκνων, καθότι μια αντιδικία πάντα μεταδίδεται και στα παιδιά.

Η αύξηση των διαζυγίων εξηγείται και από το γεγονός ότι πλέον είναι κοινό μυστικό πως σε πολλές περιπτώσεις τα ζευγάρια χωρίζουν μόνο στα χαρτιά για να ξεφύγουν από την εφορία, τις τράπεζες ακόμη και για να εισπράξουν προνοιακά επιδόματα!

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο ανθούν και τα διαζύγια για οικονομικούς λόγους. Υπάρχουν ζευγάρια που συνεχίζουν να ζουν μαζί κανονικά, αλλά προχώρησαν σε συναινετικό διαζύγιο, έτσι ώστε ο ένας από τους δύο, συνήθως η μητέρα, να δηλώνει μηδενικό ή πολύ μικρό εισόδημα και να μπορεί να ωφεληθεί από κάποιο επίδομα της πρόνοιας, από κάποια απαλλαγή, από τις όποιες ενισχύσεις στις μονογονεϊκές οικογένειες. Επίσης πολλοί ζητούν να προχωρήσουν σε ένα εικονικό διαζύγιο για να αποφύγουν τις κατασχέσεις προστατεύσουν την πρώτη κατοικία τους εφόσον υπάρχουν περισσότερα του ενός ακινήτου και να εμφανίσουν χαμηλότερα εισοδήματα προκειμένου να ενταχθούν στον Ν. Κατσέλη.

Τα ζευγάρια οδηγούνται τις περισσότερες φορές σε ένα δικηγορικό γραφείο, χωρίς πρώτα να έχουν προσπαθήσει να σώσουν το γάμο τους μέσω ενός ειδικού συμβούλου γάμου, ο οποίος θα μπορούσε να γεφυρώσει το χάσμα που έχει δημιουργηθεί μεταξύ του ζευγαριού. Ως εκ τούτου ο δικηγόρος μετατρέπεται σε έναν σύμβουλο που προσπαθεί σε περιπτώσεις συναινετικού διαζυγίου να βοηθήσει το ζευγάρι να μη χωρίσει πριν πάρει την τελική απόφαση.

Σε κάθε περίπτωση πρέπει να επανέλθει στην συνείδηση των πολιτών ότι η οικογένεια παραμένει η μόνη υπερασπιστική ασπίδα της οικονομικής κρίσης

Η Κατερίνα Φραγκάκη είναι δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω, συνεργάτης του Δικηγορικού Γραφείου «Θ. Φραγκάκης και Συνεργάτες» και νομική σύμβουλος του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου στο Διεθνές Εμπορικό Δίκαιο (LLM in International Commercial Law) στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου Γουστμίνστερ (University of Westminster)

Δείτε όλα τα άρθρα της Κατερίνας Φραγκάκη στο fpress.gr ΕΔΩ

Αφιέρωμα στην εφημερίδα Εspresso της δημοσιογράφου Μαρίας Μειμάρη για τους κινδύνους της ιδιωτικής υιοθεσίας και τη νομική συνδρομή του γραφείου μας στα θύματα εξαπάτησης από κυκλώματα εμπορίας βρεφών

Άτεκνα ζευγάρια στα δίχτυα εμπόρων βρεφών. Ο ρόλος του δικηγόρου καταλυτικός για να μην μπλέξει ένα ζευγάρι με κυκλώματα εμπορίας. Το δικηγορικό μας γραφείο απέτρεψε πελάτες μας να γίνουν θύματα εκβιασμού και να μπλέξουν σε ατέρμονες δικαστικές μάχες. Η πολιτεία πρέπει να σταθεί αρωγός βοηθώντας τα άτεκνα ζευγάρια να μπορέσουν να υιοθετήσουν μέσω της κρατικής υιοθεσίας και όχι μέσω της ιδιωτικής η οποία μπορεί να έχει δυσμενείς συνέπειες για τους ενδιαφερόμενους.

Ακολουθεί το αφιέρωμα στην εφημερίδα Εspresso της δημοσιογράφου Μαρίας Μειμάρη για την νομική συνδρομή του γραφείου μας στα θύματα εξαπάτησης απο τέτοια κυκλώματα:

Κατερίνα Φραγκάκη: Εξίσωση για δυνατούς λύτες η υιοθεσία στην Ελλάδα

Η μεγάλη αναμονή δημιουργεί συχνά στα έγκλειστα παιδιά προβλήματα

Σήμερα η υιοθεσία πραγματοποιείται για να ωφεληθεί πρωτίστως ένα παιδί, αποκτώντας οικογένεια και γονική φροντίδα.

Είναι σημαντικό να σημειωθεί πόσο ευεργετική για τα παιδιά είναι η υιοθεσία, καθότι τους δίνει την ευκαιρία να αναπτύξουν σωστούς κοινωνικούς δεσμούς και τη δυνατότητα να ζήσουν σε ένα υγιές περιβάλλον, ενώ παράλληλα τα βοηθάει να ξεπεράσουν τα τραύματα του παρελθόντος από την παραμέληση.

Η δικηγόρος
Κατερίνα
Φραγκάκη

Αν και είναι πασίδηλα τα οφέλη της υιοθεσίας, υιοθετούνται σήμερα λιγότερα από 250 παιδιά κάθε χρόνο, αν και βρίσκονται σε κρατικά, δημοτικά και ιδιωτικά ιδρύματα περίπου 2.000 παιδιά. Ένα ζευγάρι που επιθυμεί να υιοθετήσει ένα παιδί πρέπει να περιμένει τουλάχιστον 4 έτη.

Για παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας ή παιδιά με ειδικές ανάγκες ο χρόνος αναμονής είναι μικρότερος λόγω του μικρού αριθμού αιτήσεων υιοθεσίας γι’ αυτά τα παιδιά.

Η κατάσταση αυτή της μεγάλης αναμονής δημιουργεί συχνά στα έγκλειστα παιδιά προβλήματα στην ανάπτυξη, εξαιτίας της παρατεταμένης παραμονής τους στο Ίδρυμα. Έτσι, ακόμη κι αν ένα μωρό είναι υγιές, αλλά λόγω των χρονοβόρων δικαστικών διαδικασιών παραμείνει πολύ καιρό μέσα στο Ίδρυμα, έχει λιγότερες ελπίδες τελικά να υιοθετηθεί, καθώς το μωρό μεγαλώνει και οι περισσότεροι γονείς ζητούν στις αιτήσεις τους συνήθως βρέφη.

Αλλά και στη συνέχεια κάποιοι γονείς θα απορρίψουν αυτό το παιδί λόγω προβλημάτων υγείας, που ενδέχεται ν’ αντιμετωπίζει εξαιτίας του εγκλεισμού.

Πριν από πέντε μήνες ψηφίστηκε ο νόμος 4538/2018 , που έδινε ελπίδα στα παιδιά και στους υποψήφιους γονείς για επίσπευση των διαδικασιών υιοθεσίας. Ακόμα όμως δεν έχει διαφανεί κάποια βελτίωση. Ουσιαστικά ο νέος νόμος πέρα της δημιουργίας μητρώου υιοθετημένων παιδιών και θετών γονέων, την συνεχή επιμόρφωση των γονέων, δεν προβλέπει κάτι άλλο για την επίσπευση της διαδικασίας της υιοθεσίας. Περισσότερο δίνει έμφαση στην αναδοχή και στην ίδρυση φορέων σχετικών με αναδοχή και υιοθεσία. Το κύριο ζήτημα που χρήζει επίλυσης είναι ο χρόνος της συναίνεσης από τους γονείς ή η αναπλήρωση της από το αρμόδιο Πρωτοδικείο.

Αποτέλεσμα αυτής της χρονοβόρας κατάστασης είναι οι υποψήφιοι γονείς, που έχουν εξαντλήσει την υπομονή τους περιμένοντας χρόνια για να υιοθετήσουν ένα παιδί μέσω της κρατικής υιοθεσίας, να στρέφονται προς την ιδιωτική υιοθεσία. Παρά το γεγονός ότι ο νόμος απαγορεύει ρητά τη δωροληψία για την απόκτηση ενός παιδιού, ανάμεσα σε βιολογική και θετή οικογένεια, οι ιδιωτικές υιοθεσίες είναι επιρρεπείς στην παρανομία, καθώς αρκετές φορές εμπλέκονται κυκλώματα κυρίως από τη Βουλγαρία, που εκμεταλλεύονται συστηματικά εγκύους, με αποτέλεσμα και οι υποψήφιοι γονείς να μπλέκουν σε μια νέα περιπέτεια με απρόβλεπτες συνέπειες.

Εν κατακλείδι γίνεται σαφές ότι αποτελεί επιτακτική ανάγκη η επιτάχυνση της διαδικασίας της κρατικής υιοθεσίας, προκειμένου να δοθεί προβάδισμα στην κάλυψη των αναγκών των παιδιών, που βρίσκονται για μεγάλο χρονικό διάστημα σε Ιδρύματα.

για να αναζητήσετε το άρθρο πατήστε εδώ:

Κατερίνα Φραγκάκη: Εξίσωση για δυνατούς λύτες η υιοθεσία στην Ελλάδα

1 2 3